از نظر قرآن، هشت بهشت چنان است که نمی توان برای آن توصیفی کامل داشت؛ زیرا انسان نمی تواند به حقیقت آن برسد و درک کند؛ درک انسانی محدود است و چون در عالم دنیا و ماده است گرفتار محدودیت های آن است. از این روست که ضمن بیان مشابهاتی میان بهشت و زیبایی های دنیا به این نکته توجه می دهد که مومنان اهل بهشت، نه تنها آن چه را می شناسند و می خواهند به دست می آورند و خدا برای ایشان فراهم می آورد، بلکه فراتر از آن به ایشان می دهد که بیرون از دایره معرفتی و شناختی آنان است. خدا می فرماید: لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ وَ لَدَیْنَا مَزِیدٌ؛ برای آنان در آن بهشت هر چه بخواهند فراهم است و از نزد ما زیادتی است.(ق، آیه 35)
پس بهشتی هر چه بخواهد برایش حاضر است؛ یعنی هر چه در قلمروی شناختی و آرزوی آن قرار دارد برایش فراهم است؛ اما فراتر و بیش از قلمرو آرزوی او آنجا ما برایش فراهم می آوریم.
به سخن دیگر، آرزوی هر کسی به اندازه معرفت و شناخت اوست. از همین رو، هر چه بخواهند برایشان هست، اما فراتر از آن ها، چیزهایی هست که اصلاً آنان نمیخواهند. البته این نخواستن به سبب آن نیست که خوش ندارند، بلکه چون نمی دانند، آن ها را نمیخواهند؛ پس اگر می شناختند و می دانستند حتما آن ها را نیز می خواستند. ما فراتر از دانسته ها و خواسته ها و آرزوهای آنان عمل می کنیم و به آنان چیزهایی را می دهیم که بیرون از شناخت و آرزو و خواسته های آنان است. خدا در این باره می فرماید: فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ؛ هیچ کس نمى داند چه چیز از آنچه روشنى بخش دیدگان است به [پاداش] آنچه انجام مى دادند براى آنان پنهان کرده ام.(سجده، آیه 17) پس هیچ کس نمی داند چه چیزهایی از چشم روشنی ها که نهان از دیدگان معرفتی آنان است، خدا برایشان در بهشت ها فراهم آورده است. پیامبر(ص) می فرماید: أَعْدَدْتُ لِعِبَادِی الصَّالِحِینَ، مَا لاَ عَیْنٌ رَأَتْ، وَلاَ أُذُنٌ سَمِعَتْ، وَلاَ خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ ؛ برای بندگان صالح خودم فراهم آورده ام چیزهایی را که نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و بر قلب بشری خطور کرده است.(نهج الفصاحه ص 590 ، ح 2060؛ صحیح بخاری، باب نکاح)